veel gedoe en blog zonder naam...

Halloo mensen!...

Alweer het één na laatste blog!! Laat ik maar gelijk het goeie nieuws vertellen:... ze zijn deze week maar zo begonnen met bouwen. Ja ja, echt niet te geloven maar het is zo. Je hebt gewoon wat geduld nodig. Verder op stage is het super leuk met alle kleintjes. Afgelopen weekend hadden we een hele planning gemaakt van wat we allemaal wilden zien. Helaas is hier het grootste gedeelte van in de soep gelopen. Het begon vrijdag al. We gingen s’ middags eigenlijk veel te laat weg, met als gevolg dat we dus nog s’ avonds laat aan het reizen waren. (dit wordt echt heel erg afgeraden hier) We voelden ons dus ook niet heel erg prettig op dat moment. Het duurde ook echt heel erg lang en we gingen steeds meer de bergen in/op. Allemaal smalle bergweggetjes waar de chauffeur van de trottro echt veel te hard overheen reed. Ik had echt het gevoel dat het me laatste uurtjes waren, dat ik me leven aan het riskeren was door daar in te zitten. Maar goed ook dat hebben we overleeft want we kwamen rond half 10 in ons hotel aan. Toen nog avond gegeten. Met een take away bakje op je schoot op bed. We deelden ook één bed met ze vieren. Gelukkig was het een groot bed en kon dit wel maar het was wel lachwekkend( dit is terug te zien op de foto). We hadden gekozen omdat het anders gewoon veel te duur werd en ja we zijn nou eenmaal gewoon arme studenten hé ;) Toen we s’ ochtends wakker werden veeeeel te vroeg maargoed kregen we een ontbijtje. Toen we weg wilden gaan vroeg een mannelijke werknemer daar aan ons hoe we gingen en waar naar toe. Dus wij met ons stomme kop dat we opzoek gingen naar een taxi om ons te brengen naar de Botifalls. Dit scheen maar een kwartiertje rijden te zijn dus wilden we graag een taxi. Toen kwam hij met het idee dat hij een vriend had als taxi chauffeur en dat hij die wel voor ons wilde bellen. Wij wisten al niet waar we überhaupt een taxi konden vinden dus stemden hierin mee. Nou zag er allemaal prima uit toen hij kwam en reed ons naar de botifalls. Wij vroegen aan hem of hij ook ons naar andere plekken kon brengen zodat we niet steeds een andere taxi hoefde te nemen. Hij zei de hele tijd als maar ja maar begreep er niks van. Van narigheid was ik bijna weg gelopen. Uit eindelijk alleen maar de botifalls gezien terwijl er nog stuk of 3 á 4 dingen meer te zien waren daar, zijn we terug gereden, onderweg naar het hotel (omdat hij aan zijn broer wilde vragen hoe hij moest rijden omdat hij ons niet begreep ) nog bijna mijn telefoon gejat. ik zat gewoon in de auto met mijn telefoon toen er om de auto heen allemaal mensen stonden waarschijnlijk van een begrafenis, maar ik schrok wel want ik had niet in de gaten dat er op eens een arm naar binnen kwam door mijn open staande raam. toen werd ik boos en begonnen de mensen te schreeuwen en ruzie te maken met onze chauffeur. toen maar besloten dat hij ons maar gewoon weg moest brengen naar een trottro station. Vanuit hier hadden we trotto naar shy hills. Dit duurde echt belachelijk lang. Maargoed uiteindelijk waren we er dan toch. We hadden zien om een mooie natuur te zien en een mooi uitzicht. We hadden gehoord dat dit echt de moeite waard was en dat je er met een taxi of auto kon komen. Nadat de man die op dat moment op ons af liep zijn hele verhaaltje had gedaan en wij vroegen of er een auto beschikbaar was en zei dat we niet met de auto konden werden we helemaal chagrijnig. Met de voet was namelijk niet te doen, we kwamen dan met de tijd niet uit omdat we daarna nog weer verder moesten reizen naar krokobité. We hebben toen maar besloten om weer terug te gaan weer opzoek naar een trottro en de hele rit voortgezet naar krokobité. Dit duurde uiteindelijk ook nog weer een hele tijd, dus die dag eigenlijk vooral in taxi’s en trottro’s gezeten en niks gezien door alle pech. Toen we in krokobité waren aangekomen ging het gewoon verder. We waren er speciaal naar toe gegaan omdat er een nieuwe maand was en omdat er werd gezegd dat er na een maand geen muziek wel weer muziek zou zijn. Wij hadden ons dus ingesteld op een relaxed reggae feestje. Maar zoals je misschien al kan raden; geen muziek. Dus ook dat viel flink tegen. Iedereen was zo chagrijnig van die dag dat we echt belachelijk vroeg in bed lagen. Die zondag maar opnieuw geprobeerd om van de dingen te genieten want het was immers het laatste weekend van marloes.. We hebben toen s’ ochtends lekker ergens ontbeten en gezwommen. Rond 12 uur uitchecken en begonnen aan de terugreis. Even langs Accra want daar gingen we nog een bezoekje brengen aan de art market. Dit was het hoogte punt van het weekend haha. Super gezellig, en veel gekocht! Daarna begon weer alle pech. Het was rond half 5 dat we in een trottro stapte met de hoop in Tema uit te komen en dan vandaar uit in één keer terug naar Ada Foah. In principe kan je in 20 minuten van de art market naar tema roundabout komen. Maar naar een uur zaten we nog in de trottro. En na twee uur ook nog steeds. En wij maar steeds vragen are we going to tema roundabout. Please we want to go to tema round about how long is it driving.. en iedereen ja we zijn er bijna, we zijn er bijna. Nou na ong. 2 uur moesten we uitstappen want hij ging niet verder. Dus ook niet naar tema roundabout. Vanaf dat punt werden we door een ghanees mee genomen die ons een bank liet zien waar we konden pinnen want we zaten bijna allemaal zonder geld. After that gingen we naar een taxi plaats of trottro. Wat een hel was dit. Echt één groot gedoe. Op een gegeven moment hadden we echt 12 ghanese mannen schreeuwend tegenover ons staan. Omdat wij pissig waren dat wij altijd veel meer moeten betalen omdat we wit zijn. we wisten namelijk zeker dat het maar 10 minuutjes rijden was van die plek naar tema roundabout we wilden dus ook niet veel betalen. Nou het leek wel of we ze de oorlog hadden verklaard, mijn god. We waren ook alle drie helemaal klaar mee. We waren al twee uur langer onderweg voor niks en dan ook nog eens een gezeik dat niemand ons naar die opstap plaatst (tema roundabout) wilde brengen. Alleen maar voor de hoofdprijs. Maar dat wilde we niet betalen. Nou uiteindelijk schreeuwend weg gelopen. Iedereen natuurlijk achter me aan. Zijn we in een taxi gesprongen en weg gereden. Als nog veel te veel betaald maar we moesten echt weg daar. Ook die avond weer in het donker moeten reizen. Iedereen was er helemaal klaar mee en was chagrijnig. Toen we rond 9 uur arriveerde, i.p.v. half 7 moesten we ook nog eten. Dus weer om 10 uur nog avond moeten eten. Nou dan ben je over je honger grens heen kan ik je vertellen. Twee hapjes sla en 4 stukjes ananas toen zat ik prop vol. En daar zit je dan ook al die tijd op te wachten. Maargoed daarna ook gelijk in me bed gedoken geen puf meer om te douchen. Dat doe ik namelijk toch elke ochtend hier om goed wakker te worden. Die maandag ochtend natuurlijk verslapen. Heb inmiddels denk ik een gronisch slaap tekort haha. Ze zijn deze week begonnen met bouwen!! En als het goed is, is het maandag onze laatste stage dag af!! TROTS, TROTS. We hebben ook al weer nieuwe mensen ontmoet die het gaan overnemen en gaan verder voortzetten!! It’s really strange to say goodbye.. I don’t want to do that.. I’m going to miss everybody. It’s was a wonderfull time en I’ve learned so much here! Het was echt te kort, de tijd ging te snel voorbij. Maargoed nog minder dan een week en dan is het toch echt voorbij. Hierna nog maar één blog mensen. (sorry als het er niet zoveel waren maar ik had hier dus echt elke dag tijd tekort..) Als ik weer terug ben zal ik alle foto’s laten zien en de verhalen erbij vertellen! Vanaf morgen nog ff wat drukke dagen voor de boeg want we gaan nog even een rondreis maken. Morgen ochtend vroeg vertrekken naar de botifalls omdat het op de route ligt en we toch nog wel graag de andere dingen willen zien. Ook gaan we die dag krokodillen aaien! Daarna zetten we onze reis voort en nemen we ergens een overnachting. De volgende dag verder reizen naar kumasi daar hebben we dan 2,5 dag. We willen een hoop zien dus we moeten de tijd goed benutten. Zondag weer vroeg vertrekken en terug naar ada foah. Maar after that weekend komt er een nieuw en laatste blog!!
Tot dan!