laatste blog alweer, en veel mooie herrineringen

Wat is het raar om voor de laatste keer een blog te schrijven.. Misschien dat er nog een blog van de terugreis komt maar daar ben ik nog niet over uit. Voor nu in ieder geval het laatste verhaal over het laatste weekend en over de laatste stage dag. Ik kan er maar niet over uit, wat is de tijd toch ontzettend snel gegaan. Ik heb genoten vanaf het aller eerste moment en ben er niet mee opgehouden. Ik geniet hier nog steeds van alle (kleine) dingen. het laatste weekend was echt een goeie afsluiting, we hebben samen echt een top weekend gehad. We dingen donderdag al vroeg weg om te reizen naar Kumasi. Deze reis duurt als je hem in één keer zou doen 8 á 9 uur. En daarvan 5 uur op een super slechte weg in een trottro is niet te doen. Wij hebben toen besloten om maar een tussenstop te doen in Conforidua. (geen idee hoe je het schrijft). Hier dicht bij zijn weer die boti falls, maar omdat we de vorige keer zo weinig hadden gezien wilden we er nog een keer heen om de rest van de dingen ook te zien. De reis ernaar toe verliep soepel en eigenlijk ging alles in één keer goed. We hadden dit keer wel een fijne taxi chauffeur gevonden die ons wel begreep. We hebben dus een bijzondere palmboom gezien en de umbrella Stone. Dit was wel bijzonder om te zien. Het is eigenlijk gewoon een grote rots maar in de vorm van een paraplu. Hier nog leuke foto’s gemaakt. Daarna was het nog redelijk vroeg maar gingen we even ergens wat drinken. After that zochten we een taxi die ons bracht naar ons hotel. Daar waren we redelijk vroeg dus konden we nog even lekker rustig aan doen en even lekker douchen. Daarna rondvragen waar we iets konden eten. Uiteindelijk luxe restaurant gevonden. Mijn eten was helaas echt veel te pittig. Daarna maar even een biertje besteld om te kunnen afkoelen. ;) Toen daarna weer terug gegaan naar het hotel, nog even schrijven in me boekje en vroeg naar bed. De volgende dag gingen we alweer vroeg door reizen naar Kumasi. Taxi gezocht die ons naar het trottro station bracht en vanaf daar een trottro gevonden die ons rechtstreeks naar Kumasi bracht. We kwamen daar rond half 2 al aan, dus hadden we nog genoeg tijd om dingen te bekijken. Even de plannen wijzigen want we zouden eigenlijk eerst naar Adanwomase gaan en dan Kumasi bekijken maar aangezien we toen al zo vroeg in Kumasi waren was het beter om Kumasi eerst te doen. Toen we uit de trottro stapten kwamen er gelijk 10 á 15 Ghanese mannen om ons die ons allemaal probeerde in hun taxi te krijgen. Geen één van die mannen begreep ons dus werden we alweer een beetje geïrriteerd. Gelukkig kwam er ook een andere jongen bij staan die ons rustig uit liet leggen wat we bedoelde en ons echt probeerde te helpen. Toen aan hem gevraagd of hij al die mannen weg kon sturen en dat alleen hij ons ging helpen. Dit ging een stuk makkelijker en rustiger. Hij wist een hotel waar we in konden slapen daar dichtbij. Hij liep met ons mee en vertelde ons de dingen we die dag konden gaan doen. Volgens hem was het beter als hij ook mee ging omdat wij anders overal het drie dubbele moesten betalen. Wij voor de zekerheid aan hem gevraagd of hij er geen geld voor wilde hebben dat ie met ons mee ging, maar dat was absoluut niet nodig volgens hem. Nadat we de spullen hadden gedropt in het hotel namen we de taxi naar het palace van Kumasi. Dit was helaas niet heel bijzonder. Daarna nam hij ons mee om ergens te lunchen. Ik was eigenlijk de enige van de meiden die ook naar het culture centre wilde gaan dus toen kwam Linda met het idee om dan samen met hem alleen naar het culture centre te gaan en dat zij daar bleven zitten even wat eten. Dat wanneer zij klaar waren met eten dat we wel ongeveer tegelijk klaar waren en dan daarna nog naar de grootste markt van west afrika konden gaan. Dit leek me een goed idee dus even wat drinken gekocht en daarna samen met hem naar het culture centre geweest. Dit was echt heel groot. Denk bijna net zo groot als eerbeek. Hahahah ;) het was wel echt leuk om te zien. Veel te weten gekomen en gelukkig ging het ook allemaal goed met hem. Hij was gewoon heel normaal en niet opdringerig. Toen we daar klaar waren even snel een stukje over de markt, taxi gezocht en terug Melissa en Linda ophalen. Daarna gingen we met zijn allen naar de grootste markt van west Afrika. Die was bijna ook net zo groot als dat Eerbeek is. haha maar, jeetje. Wat een gekkenhuis. Ik dacht echt dat ik gek werd. Scheelde niet veel of ik ging van me stokkie. Zo smal, en zo’n stank, zoveel mensen, echt overal. Was niet echt een pretje om er te lopen maar wel bijzonder om mee te maken. Je had er echt alles. Na de markt vroegen we aan hem of hij een plek wist waar we iets konden eten maar ook gelijk de voetbal wedstrijd konden kijken. Dat wist hij wel. Hij nam ons weer mee naar een taxi die ons bracht naar de plaats van bestemming. Toen we er aankwamen waren we gelijk positief. Er zou een live band komen en een grote beemer waar de wedstrijd op werd uitgezonden. Het was er echt heel leuk. Alle Ghanesen waren voor Nederland. Ook deden ze alsof ze zelf ook live daar waren, twee mannen met microfoons die rond liepen en mensen in het publiek vragen ging stellen. Iedereen vond het natuurlijk geweldig dat wij uit Nederland kwamen. En het kon ook natuurlijk niet anders dan dat het beeld nog een keer weg viel. En net op dat moment hoorden we een Ghanees roepen goal, goal goal.. en Linda en ik dachten hu goal? We keken elkaar aan en namen een sprintje naar binnen(daar was ook een tv). We konden nog net de herhaling zien van het derde goal van Nederland. Het was echt een leuke avond. Daarna weer terug naar het hotel en lekker geslapen. Die zaterdag gingen namen we een taxi naar Adanwomase. Onze vriend wist wel iemand die ons daar naar toe kon brengen. We hadden met hem een tijd afgesproken dat ie ons kwam ophalen bij het hotel. Wij stonden netjes om half 9 voor ons hotel te wachten, maar geen taxi hoor. Kwart voor 9 nog geen taxi, 9 uur,.. nog steeds geen taxi. Toen gingen we maar andere taxi’s aan houden. Die hadden natuurlijk weer nog nooit gehoord van die plaats en wisten niet waar het was. Uiteindelijk na een kwartier gepraat met een taxi chauffeur wist hij eindelijk wat we bedoelde en die wilde ons wel brengen. Toen zijn we ook maar gewoon gegaan, die andere taxi was er nog steeds niet en wij waren niet voor niks vroeg opgestaan. We kwamen maar zo in één keer aan op de goeie bestemming, recht voor het toerisme centre. Daar kwam een man naar ons toe en begon gelijk alles uit te leggen. We zijn daar naar een cacao plantage geweest en kregen een uitleg over de kenteweverij. Dit was wel interessant om te zien. We mochten het ook nog zelf proberen. We kregen ook nog mooie ghanese jurken aan. Toen we in een straatje liepen daar zagen we iemand bezig om Fufu te maken. Dit wilde we zelf eigenlijk ook nog proberen en liepen er naartoe. Leuke foto’s gemaakt en het was echt zwaar om te doen. Je moet dan met zo’n grote zware stok op een soort van deeg stampen. Echt Afrikaans en was super leuk om te doen. We hebben het alleen nog niet geprobeerd om te eten, maar wie weet de laatste avond hier..;) Daar ook nog naar een soort van palace geweest. Hier zat echt een hele oude man(90 jaar) die nog steeds bezig was met het maken van een stof(handmatig). Dit is wel duidelijk te zien op te foto’s. Dit was ook wel erg bijzonder. Zo’n lieve vrolijke man die al zo oud is maar toch nog steeds werkt en er van geniet wat hij doet. Nadat we alles in Adanwomase hadden gezien vroegen we om gebracht te worden naar een trottro station te brengen waar we vanaf daar rechtstreek terug naar Confuridua zouden gaan. Toen we op het trottro station aankwamen was er ook een trottro die naar Accra ging. Ze zeiden dat het vanaf daar ong. 3 á 4 uur rijden was en Confuridua 2,5 á 3 uur. Wij dachten dan kunnen we beter naar Accra rijden want vanaf daar is het niet meer zo ver naar Ada. Wij in die Trottro gestapt uiteindelijk zijn we 5,5 uur onderweg geweest. We reden dus alsnog in het donker en kwamen later aan dan verwacht. Toen nog een taxi zoeken naar het hotel. Bij het hotel ging het natuurlijk weer allemaal anders dan afgesproken maar goed met een beetje onderhandelen en voor jezelf opkomen zijn we tot een goede deal gekomen en konden we daar overnachten. We hadden een kamer voor 7 personen, en we moesten de wc’s en douches delen. Gelukkig was het maar voor één nacht. Die zondag deden we rustig aan en zijn we nog even naar de Art centre geweest. Hier nog weer veel dingetjes gekocht. Toen weer terug naar Ada. En was het weekend alweer voorbij. Maandag was ons laatste dagje stage. We waren benieuwd of ons nieuwe gebouw af was en of we er in konden. Natuurlijk niet. We hadden nog even geduld nodig. Uiteindelijk konden we er toch in zitten en hebben we zelfs de nieuwe tafels en bankjes gezien en is ons signbord opgehangen. Het is echt heel mooi geworden en zijn er ook zeker trots op. Kunnen het eigenlijk nog niet geloven dat we gewoon in 5 weken tijd zoiets hebben opgezet. En staat er ook gewoon. Iedereen weet nu dat er een Nursery is en dat het ook wordt voortgezet. Er zijn nu al weer nieuwe mensen die het van ons overnemen en ik weet zeker dat dit zich zo gaat voortzetten. Maandag op stage nog even wat kleertjes uitgedeeld en schattige foto's gemaakt. Wat waren ze blij en trots met hun nieuwe kleding. Maandag avond ons afscheidsetentje gehad en nog even kunnen genieten van het kampvuur. We gingen met nieuwe volunteers, Ashley, Desmond en Winfred uit eten voor de laatste keer bij Maks resort. Hier een leuke avond gehad. Afscheidslied gezongen en een speciale ketting gekregen van Winfred. Daarna terug naar Beachcamp want we moesten natuurlijk wel de voetbalwedstrijd zien van Ghana- Amerika. Daarna was er een kampvuur gemaakt en hebben we nog veel foto’s gemaakt. Het was heel gek om iedereen naar goodbye te zeggen. Het was ook wel behoorlijk emotioneel. Vandaag weer alles inpakken en gaat de terugreis beginnen. Ik ben echt heel blij dat ik dit heb mogen meemaken. Zo’n bijzondere ervaring. Ik heb hier echt ontzetten veel geleerd. Ik ben mezelf echt een paar keer tegen gekomen maar er elke keer weer van geleerd. Ik ben echt heel dankbaar voor deze mooie tijd hier en ik weet zeker dat ik over een paar jaar terug ga. Gewoon met me hbo opleiding, terug naar de zelfde plek en rond trekken naar verschillende plekken. Ik zou dan wel langer weg gaan. Naar mijn idee ben ik hier echt twee weken geweest in plaats van twee maanden. Ik wil Melissa en Linda bedanken voor de mooie tijd en alle leuke momenten samen. Het ging niet altijd goed en er waren irritaties maar we zijn er altijd samen uitgekomen. Bedankt lieve meiden. Ga jullie missen als ik weer in me eigen huis woon zonder jullie. Ook wil ik alle mensen bedanken die ervoor hebben gezorgd dat het hier een fijne tijd was. Ashley jij ook heel erg bedankt voor alle gesprekken en fijne momenten samen, ook van jou heb ik weer dingen geleerd!

Hiermee sluit ik mijn laatste blog af.
Dag allemaal,
Liefs,